Weet je wat het meest angstaanjagende gevolg is van een relatie als de onze? Hoop.
Die absurde creatie van onnodige verwachtingen, zelfs als de rede je in het gezicht slaat en je het bewijs van je fout laat zien. En op dat moment dat je je realiseert dat het een perfecte valstrik is voel je een sneer in je maag en baar je een andere jij, maar met de verkeerde schaduw.
Vijf minuten, schreef je. En ik kon niet kiezen. Het lot geeft je maar één kans en vernauwt het tot één uitzonderlijk moment, te kort voor iedereen. Maar niet voor ons.
Twee perfecte vreemden, twee wilde roekeloze mensen die elkaar bij de zee hebben ontmoet en behoefte hebben aan wind en natte kussen. Een Taersìa van de zintuigen, een beroering van de ziel die de dam doorbreekt van de totale overgave.
Ik ontdekte de pijn van het liefhebben en leerde van die pijn te houden. Ik ademde in het licht van je vochtige ogen, ik rook je geur en proefde je huid. Ik kan me niet vergissen.
Je liet me bibberen en beven, en dan bidden. Bidden dat het niet zou eindigen.
Bidden dat het wel zou eindigen.
bergamot, elemi, gember, tuberoos, wierook, mirre, koffie, patchoeli, kasjmierhout, witte amber, musk
Gabriella Chieffo
